Να
γίνουμε όλοι Μαραθωνοδρόμοι
Για
να γίνει καλύτερα διαχειρίσιμος ο χρόνος,
ενώ βρισκόμαστε μέσα στο σπίτι, επέλεξα
να χρησιμοποιήσω το άθλημα του Μαραθωνίου δρόμου με μία συγκριτική λογική.
Σας
μεταφέρω λοιπόν την άποψή μου, από την εμπειρία που είχα όταν έκανα την κλασική
διαδρομή του Μαραθώνιου δρόμου. Και
μπαίνω στον πειρασμό να κάνω κάποιες συγκρίσεις με τη σημερινή και αυριανή
μορφή διαβίωσης που μας περιμένει.
Στο
Μαραθώνιο δρόμο η πνευματική διάσταση του ανθρώπου είναι αυτή που συμβάλει
σημαντικά στην εξέλιξη και την ολοκλήρωση της επίπονης αυτής προσπάθειας. Με
βάση έρευνες που έχουν γίνει, το σώμα
μας αποδίδει ένα μικρό ποσοστό των
βιολογικών του δυνατοτήτων. Για να ανέβει αυτό το ποσοστό υπάρχουν δύο τρόποι.
Ένας είναι οι διανοητικές – εγκεφαλικές λειτουργείες, που συνειδητά μπορεί να γίνονται
κατά τη διάρκεια της προσπάθειας. Και δεύτερος είναι φαρμακευτικά, (ντόπινγκ),
ο οποίος καταλήγει σε πολλές αρνητικές παρενέργειες. Και φυσικά δεν τη συστήνω
και την αντιμάχομαι.
Η εκκίνηση. Μεγάλος συνωστισμός αθλητών ο
καθένας προσπαθεί να πάρει την καλύτερη θέση. Αρχή του περιορισμού. Κόσμος
συνωστίζεται στα καταστήματα για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα.
·
Τα πρώτα 10 χιλιόμετρα εξελίσσονται γύρο από
τον ιστορικό χώρο και το Μουσείο. Ωραίες εικόνες μουσειακά στοιχεία που σε παραπέμπουν στην ιστορική εκείνη
εποχή. Πρώτες μέρες του περιορισμού.
Ξεκούραση, ανεμελιά, πληθωρισμός απόψεων περί του θέματος. Εδώ βρισκόμαστε
περίπου τώρα.
·
Τα επόμενα 20 χιλιόμετρα είναι σχεδόν μια
ατελείωτη ανηφόρα. Όπου το μυαλό δέχεται τα ερεθίσματα της καταπόνησης και
κυριαρχούν σκέψεις, όπως η αξιολόγηση της κατάστασης του σώματος σε σχέση με την απόσταση που απομένει.
Ευχάριστα και τονωτικά είναι τα περάσματα από τα σημεία τροφοδοσίας, όπου
μπορείς να πιείς νερό και να πάρεις ενεργειακά τρόφιμα. Εδώ η σύγκριση μπορεί
να γίνει με τις τηλεφωνικές και διαδικτυακές επαφές, που ή τώρα ανακαλύψαμε, ή
πολύ ποιο συχνά εφαρμόζουμε. Ο ρυθμός στον ανήφορο πρέπει να είναι αργός, αν
χρειαστεί με εναλλαγές βαδίσματος και η σκέψη μόνο σε θετικές εικόνες και στην
κάλυψη του επόμενου χιλιόμετρου. ΚΑΙ ΠΟΤΕ στο πόσο υπολείπεται για τον
τερματισμό. Συγκριτικά, οργάνωση της μέρας μας. Μπορούμε σε σχέση με το χώρο
που έχουμε να βρούμε πολλές δραστηριότητες
που θα εμπεριέχουν ενδιαφέρον.
·
Μετά το 30ο χιλιόμετρο ξεκινά
κατήφορος. Μπορεί να είναι όμως ο μεγάλος κίνδυνος, να παρασυρθεί δηλαδή κάποιος σε γρήγορο ρυθμό,
για τον οποίο αν δεν έχει την κατάλληλη προετοιμασία, θα επιβαρύνει υπερβολικά τα
πόδια του στα όρια του τραυματισμού. Η σύγκριση εδώ μπορεί να γίνει, με
την πιθανή χαλάρωση που μπορεί να
επέλθει μετά από ένα μεγάλο διάστημα
περιορισμού και την προσδοκία για επιστροφή στην κανονικότητα. Στην παραπάνω
απόσταση υπάρχουν και σημεία που η διαδρομή περνά μέσα από κατοικημένες
περιοχές, εδώ τονωτικά λειτουργεί το χειροκρότημα και οι επευφημίες
συμπαράστασης από τον κόσμο. Φαινόμενο που το βλέπουμε στις μέρες μας και
απευθύνεται προς το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό . Ανάμικτα είναι τα
συναισθήματα και οι σκέψεις όταν δίπλα μου περνούσε το λεωφορείο με τους
συναθλητές μου που εγκατέλειψαν τον αγώνα. Σ’ αυτό το σημείο δεν θα ήθελα να
κάνω συγκρίσεις………
·
Όταν πλέων από μακριά αρχίζει να διακρίνεται το
Καλλιμάρμαρο, η σχέση νοημοσύνης – συναισθημάτων και σώματος φθάνουν σε υψηλά
επίπεδα αλληλεπίδρασης, η οποία κορυφώνεται στον περιβάλλοντα χώρο του σταδίου
και μέσα σ’ αυτό. Εκεί αντιλαμβάνεσαι πως, το περιβάλλον, η ιστορία και οι
άνθρωποι που τη δημιούργησαν μπορούν και επιδρούν στο σώμα μέσο της σκέψης και
δεν το αφήνουν να καταρρεύσει, αν και το μεγαλύτερο μέρος του μυϊκού του
συστήματος είναι σε κατάσταση συνεχούς κράμπας.
·
Τερματισμός και συμβολική απονομή αναμνηστικού μεταλλίου.
Θέλω να ελπίζω ότι, όταν όλη αυτή η περιπέτεια φθάσει στο τέλος της, θα έχουν
ενισχυθεί αξίες όπως:
ü Αλληλεγγύη
ü Αλτρουισμός
ü Υπομονή
ü Εμπιστοσύνη
ü Αυτογνωσία
ü Ατομική
κοινωνική ευθύνη
Φαντάζομαι ότι η επιστροφή στην κανονικότητα θα έχει ένα
σταδιακό ρυθμό και σε μία ελεγχόμενη
κατάσταση. Ας τηρήσουμε τις οδηγίες των ειδικών και ας απολαύσουμε την όαση
στην οποία βρισκόμαστε εκείνη τη χρονική
στιγμή.
Η κατάθεση αυτής μου της
εμπειρίας, έχει στόχο να αναδείξει τη δύναμη του πνεύματος στην καθοδήγηση του
σώματος, πράγμα που είναι σημαντικό ζητούμενο στις μέρες που διανύουμε.
Τερζής Αθανάσιος εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής
