Ακόμα και η ελάχιστη άσκηση αυξάνει το προσδόκιμο ζωής των ηλικιωμένων

Ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου μπορεί να μειωθεί στους ηλικιωμένους αν αυτοί αντικαταστήσουν το χρόνο που περνάνε καθιστοί με ελαφρά κινητική δραστηριότητα, αποκαλύπτει νέα έρευνα την οποία επικαλείται η Guardian.

Τα αποτελέσματα της μελέτης που δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «BMJ» ανέδειξαν ότι ακόμα και μια μικρή αύξηση στην σωματική δραστηριότητα, όπως μπορεί να γίνει με το πλύσιμο πιάτων, τη φροντίδα του κήπου ή την κίνηση μέσα στο σπίτι, μπορεί να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής των ηλικιωμένων. «Είναι σημαντικό για τους ηλικιωμένους, οι οποίοι μπορεί να μην είναι σε θέση να κάνουν έντονη σωματική άσκηση, ότι το να μένουν σε κίνηση κάνοντας ελαφρές δραστηριότητες μπορεί να έχει ισχυρά θετικά αποτελέσματα στην υγεία τους», δηλώνει ο πρώτος συντάκτης της μελέτης , Ουλφ Έκελουντ, καθηγητής στη Νορβηγική Σχολή Αθλητικών Επιστημών.

Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης έρευνας διενεργήθηκε επισκόπηση οκτώ μελετών στις οποίες περιλαμβάνονταν πάνω από 36.000 άτομα με μέση ηλικία τα 63 έτη. Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν από τους ερευνητές για τα επόμενα πέντε με έξι χρόνια. Στο διάστημα αυτό καταγράφηκαν 2.149 θάνατοι.

Σε κάθε μια από τις μελέτες οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τέσσερις κατηγορίες ανάλογα με την ποσότητα σωματικής άσκησης –η οποία μετρήθηκε με ανιχνευτές κίνησης- και με άλλους παράγοντες τους οποίους έλαβαν υπόψη, όπως την ηλικία, τον ΔΜΣ και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση.

Διαπιστώθηκε ότι αυτοί που εμπλέκονταν σε ελαφρές κινητικές δραστηριότητες για 258 λεπτά τη μέρα μείωσαν τον κίνδυνο θανάτου κατά 48% συγκριτικά με την ομάδα που ασκούνταν λιγότερο (περίπου 200 λεπτά ημερησίως). Παράλληλα, και πάλι σε σύγκριση με εκείνους που ασκούταν λιγότερο, οι ομάδες που κινούνταν ελαφρώς κατά μέσο όρο για 308 και 380 λεπτά τη μέρα ελαχιστοποίησαν τον κίνδυνο θανάτου κατά 56 και 62% αντίστοιχα.

Η τάση αυτή ήταν παρόμοια και για την μέτρια και έντονη δραστηριότητα, με εκείνους που κατάφερναν να κινούνται για 6 λεπτά να έχουν 36% μικρότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου από την κατηγορία που ασκήθηκε μόνο για 90 δευτερόλεπτα, ενώ για αυτούς που έμεναν δραστήριοι για 38 λεπτά ο κίνδυνος αυτός μειωνόταν κατά 48%.

Τέλος, βρέθηκε ότι τα οφέλη προέκυπταν μόνο από την αύξηση της κίνησης και όχι απλώς από τον περιορισμό του καθιστικού χρόνου.

Ο Εμμάνιουελ Σταματάκης, καθηγητής φυσικής άσκησης, τρόπου ζωής και υγείας του πληθυσμού στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, τονίζει ότι πρέπει, βέβαια, οι άνθρωποι να προσπαθήσουν να αυξήσουν το επίπεδο της καθημερινής τους δραστηριότητας, η ευθύνη όμως βρίσκεται κυρίως στις κυβερνήσεις οι οποίες οφείλουν να χαράξουν πολιτικές που θα δίνουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να κινούνται περισσότερο στην καθημερινότητά τους.

Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της έρευνας, ο Γκέιβιν Σάντερκοκ από το Πανεπιστήμιο του Έσεξ,, υποστηρίζει ότι «αν βάλουμε τους λιγότερο δραστήριους ανθρώπους να ασκούνται έστω και ελάχιστα περισσότερο, μπορεί να έχουμε σημαντικά οφέλη για την δημόσια υγεία».

^{Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ}

Ένα αισιόδοξο μήνυμα

Όταν  αξίες όπως: Ανθρωπιά, Αλληλεγγύη, Αίσθηση καθήκοντος, και Υπευθυνότητα, συνυπάρχουν με την  καλή οργάνωση μιας υπηρεσίας, οι πολίτες εισπράττουμε θετικά  αποτελέσματα. Αναφέρομαι σε περιστατικό που διαδραματίστηκε στον Όλυμπο και κλήθηκε η πυροσβεστική υπηρεσίας να συνδράμει. Συγκεκριμένα τη Δευτέρα 1 Ιουλίου κατέβαινα από το οροπέδιο των μουσών από τη διαδρομή Ζωνάρια, Σταυραιτιές προς Πριόνια. Η στάση για ξεκούραση στο καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός είναι δεδομένη. Τη στιγμή που περίμενα τη σειρά μου να πάρω κάτι δροσιστικό από το μπαρ του καταφυγίου, ακούω στον ασύρματο κάποια έκκληση για συνδρομή βοήθειας. Ρωτώ τη Μαρία τι συμβαίνει ( η κ. Μαρία Ζολώτα είναι η διαχειρίστρια του καταφυγίου). Μου απαντά ότι ένα παιδάκι που ήταν λίγο πριν εδώ με τον πατέρα του δεν αισθάνεται καλά και έχουν μείνει στο μονοπάτι λίγο πιο κάτω. Έχοντας στην πλάτη μου την εμπειρία 40 χρόνων στα μονοπάτια των βουνών και στο σάκο μου ένα φαρμακείο με τα άκρως απαραίτητα, ξεκινώ τρέχοντας προς το μέρος που μου περιέγραψε η Μαρία. Και πράγματι σε λιγότερο από δέκα  λεπτά περίπου  συναντώ το παιδί με τον πατέρα. Όσο εγώ προσπαθούσα να διαπιστώσω την κατάσταση του παιδιού, συστήνω στον πατέρα του να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με το 112 για να αναφέρει το περιστατικό.  Μετά την παροχή των απαραίτητων σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ανέκτησε τις δυνάμεις του σε κατάσταση που να συνεχίσουμε σίγα σιγά την πορεία προς τα κάτω. Στην πορεία μας και σε περίπου  μια ώρα μετά την κλίση, μας συναντά τρέχοντας διασώστης μέλος της ΕΜΑΚ Λιτόχωρου.  Για όσους δεν έχουν την εικόνα του χώρου και των χρόνων που απαιτούνται στις μετακινήσεις στην παραπάνω περιοχή αναφέρω ότι: η διαδρομή από Λιτόχωρο για Πριόνια με αυτοκίνητο είναι περίπου στη μισή ώρα, η ανάβαση στο μονοπάτι από Πριόνια για Σπήλιο Αγαπητό με ένα μέσο ρυθμό περπατήματος είναι 2 ώρες και 30 λεπτά. Φυσικά εδώ πήρε τέλος η δική μου συνδρομή και αφού χαιρέτησα έφυγα. Λίγο ποιο κάτω συναντώ άλλους τρις διασώστες της ΕΜΑΚ μεταφέροντας  φορείο. Θέλω να ευχαριστήσω από την πλευρά μου αυτούς τους ανθρώπους που έφθασαν στα όρια της ανθρώπινης δυνατότητας, σε σχέση με τα μέσα που διέθεταν για να προσφέρουν τη βοήθεια τους. Την παραπάνω επιστολή την κοινοποιώ τώρα λόγω του ότι ο Ιούλιος ήταν μήνας Προεκλογικός και μετεκλογικός

και εκτιμώ ότι ή θα χανόταν μέσα στην ένταση αυτής της περιόδου, ή υπήρχε και η περίπτωση να παρεξηγηθεί.

Τερζής Αθανάσιος

Μέλος του Ορειβατικού Συλλόγου Αιγινίου