Ένα αισιόδοξο μήνυμα

Όταν  αξίες όπως: Ανθρωπιά, Αλληλεγγύη, Αίσθηση καθήκοντος, και Υπευθυνότητα, συνυπάρχουν με την  καλή οργάνωση μιας υπηρεσίας, οι πολίτες εισπράττουμε θετικά  αποτελέσματα. Αναφέρομαι σε περιστατικό που διαδραματίστηκε στον Όλυμπο και κλήθηκε η πυροσβεστική υπηρεσίας να συνδράμει. Συγκεκριμένα τη Δευτέρα 1 Ιουλίου κατέβαινα από το οροπέδιο των μουσών από τη διαδρομή Ζωνάρια, Σταυραιτιές προς Πριόνια. Η στάση για ξεκούραση στο καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός είναι δεδομένη. Τη στιγμή που περίμενα τη σειρά μου να πάρω κάτι δροσιστικό από το μπαρ του καταφυγίου, ακούω στον ασύρματο κάποια έκκληση για συνδρομή βοήθειας. Ρωτώ τη Μαρία τι συμβαίνει ( η κ. Μαρία Ζολώτα είναι η διαχειρίστρια του καταφυγίου). Μου απαντά ότι ένα παιδάκι που ήταν λίγο πριν εδώ με τον πατέρα του δεν αισθάνεται καλά και έχουν μείνει στο μονοπάτι λίγο πιο κάτω. Έχοντας στην πλάτη μου την εμπειρία 40 χρόνων στα μονοπάτια των βουνών και στο σάκο μου ένα φαρμακείο με τα άκρως απαραίτητα, ξεκινώ τρέχοντας προς το μέρος που μου περιέγραψε η Μαρία. Και πράγματι σε λιγότερο από δέκα  λεπτά περίπου  συναντώ το παιδί με τον πατέρα. Όσο εγώ προσπαθούσα να διαπιστώσω την κατάσταση του παιδιού, συστήνω στον πατέρα του να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με το 112 για να αναφέρει το περιστατικό.  Μετά την παροχή των απαραίτητων σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ανέκτησε τις δυνάμεις του σε κατάσταση που να συνεχίσουμε σίγα σιγά την πορεία προς τα κάτω. Στην πορεία μας και σε περίπου  μια ώρα μετά την κλίση, μας συναντά τρέχοντας διασώστης μέλος της ΕΜΑΚ Λιτόχωρου.  Για όσους δεν έχουν την εικόνα του χώρου και των χρόνων που απαιτούνται στις μετακινήσεις στην παραπάνω περιοχή αναφέρω ότι: η διαδρομή από Λιτόχωρο για Πριόνια με αυτοκίνητο είναι περίπου στη μισή ώρα, η ανάβαση στο μονοπάτι από Πριόνια για Σπήλιο Αγαπητό με ένα μέσο ρυθμό περπατήματος είναι 2 ώρες και 30 λεπτά. Φυσικά εδώ πήρε τέλος η δική μου συνδρομή και αφού χαιρέτησα έφυγα. Λίγο ποιο κάτω συναντώ άλλους τρις διασώστες της ΕΜΑΚ μεταφέροντας  φορείο. Θέλω να ευχαριστήσω από την πλευρά μου αυτούς τους ανθρώπους που έφθασαν στα όρια της ανθρώπινης δυνατότητας, σε σχέση με τα μέσα που διέθεταν για να προσφέρουν τη βοήθεια τους. Την παραπάνω επιστολή την κοινοποιώ τώρα λόγω του ότι ο Ιούλιος ήταν μήνας Προεκλογικός και μετεκλογικός

και εκτιμώ ότι ή θα χανόταν μέσα στην ένταση αυτής της περιόδου, ή υπήρχε και η περίπτωση να παρεξηγηθεί.

Τερζής Αθανάσιος

Μέλος του Ορειβατικού Συλλόγου Αιγινίου