ΓΙΑΤΙ ΟΡΕΙΒΑΤΩΝΤΑΣ;
Είναι αλήθεια ότι έχει χυθεί στα βουνά πολλής
ιδρώτας και αίμα από τη δράση των ορειβατών. Ποιο είναι όμως το κίνητρο που έχει ο ορειβάτης και υποβάλει το σώμα του, την ψυχή
του και πολλές φορές θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή; Για την απάντηση στο
παραπάνω ερώτημα έχει καταναλωθεί πολλή μελάνη, θα προσθέσω λίγη και εγώ
θέλοντας να ξεδιαλύνω το θολό τοπίο. Για να βοηθήσω στην καλύτερη προσέγγιση
της απάντησης, θέλω να βλέπω την
ορειβασία σαν μια άσκηση του σώματος, της σκέψης και των συναισθημάτων.
Στο σωματικό
τομέα είναι από τις δραστηριότητες που καλλιεργούν την αντοχή βελτιώνοντας την καρδιοαναπνευστική και κυκλοφορική
λειτουργία. Αυτό επιτυγχάνεται:
1. Λόγω
της μεγάλης διάρκειας που συνήθως έχει
μια ορειβατική δραστηριότητα.
2. Τη
δυνατότητα επιλογής της έντασης μέσω του
προσωπικού ρυθμού της κίνησης. Και φυσικά όταν υπάρχει συμβουλευτική καθοδήγηση
ο συνδυασμός της προσαρμοστικότητάς μας με την επιλογή των διαδρομών μπορεί να
επιφέρει σημαντικές βελτιώσεις στον τομέα της αντοχής.
Στον τομέα της ψυχολογίας τα
αποτελέσματα είναι πολύ σημαντικά και κατά τη γνώμη μου οφείλονται στους
παρακάτω λόγους:
1. Τα
χαρακτηριστικά του φυσικού περιβάλλοντος (καταπληκτικά τοπία, υπέροχή θέα,
παρθένα φύση, έντονες εναλλαγές εικόνων) δημιουργούν μια θετική ψυχική διάθεση.
2. Σημαντική
είναι και η συνδρομή του πνεύματος της ομάδας όταν η πορεία γίνεται με τη μορφή
της παρέας.
3. Κάθε
ορειβατική δραστηριότητα έχει και ένα στόχο (την ανάβαση σε μία κορυφή, ένα
καταφύγιο, μια τοποθεσία). Έτσι συνηθίζουμε στο να προσαρμόζουμε την προσπάθειά
μας στην επίτευξη του στόχου και να ανακαλύπτουμε κάθε φορά τον απέραντο κόσμο
των δυνατοτήτων που έχει το σώμα μας.
Επιδράσεις
θετικές έχουμε και στον τομέα της
κοινωνικότητάς μας και αυτό γιατί η συνεργασία στην ορειβασία είναι
συνηθισμένο φαινόμενο. Πολλές είναι οι περιπτώσεις που προσφέρουμε ή δεχόμαστε
στήριξη ψυχολογική, σωματική και τεχνική. Πράγμα το οποίο προάγει την
αλληλεγγύη μεταξύ των μελών μιας ομάδος. Απόδειξη της παραπάνω αρχής είναι η
λαϊκή ρήση «κράταμε να σε κρατώ να
ανεβούμε το γκρεμό». Για τους παραπάνω λόγους θεωρώ πολύ σημαντικό
να εντάσσει κάποιος στο πρόγραμμα της
κινητικής του δραστηριότητας και τις διάφορες μορφές που γίνονται σε ορεινό
περιβάλλον όπως είναι η ορεινή πεζοπορία, το ορεινό τρέξιμο, η ορειβασία, η αναρρίχηση και η ορεινή
ποδηλασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου